W nowym domu

Wstępne przygotowania

Jeszcze zanim przywieziemy naszego wymarzonego szczeniaczka z wybranej hodowli, warto przygotować rodzinę jak i sam dom na przybycie nowego mieszkańca.

CO KUPIĆ DLA SZCZENIAKA - WYPRAWKA

Następnie zabezpieczamy dom - chowamy elementy niebezpieczne (zabezpieczamy ostre brzegi, ukrywamy kable) jak również te wszystkie których nie chcemy by mały psiak zniszczył. Warto - jeśli posiada się panele lub płytki - wyłożyć podłogę dywanem bądź wykładziną na czas wzrastania szczenięcia; na śliskiej powierzchni dużo łatwiej o kontuzję i późniejsze problemy ze stawami. Warto zabezpieczyć też ogród i rośliny, zastanowić się czy szczenię nie będzie miało kontaktu z roślinami trującymi tak w domu jak w ogrodzie czy na balkonie. Jeśli szczenię będzie spędzać czas kwarantanny w domu, warto zaopatrzyć się podkłady higieniczne do nauki czystości. Można też kupić neutralizator przykrych zapachów.

Warto przygotować dzieci na nastanie nowego domownika - ustalić z całą Rodziną co wolno a co nie, jakie zabawy, uświadomić dzieciom że szczenię potrzebuje dużo snu, że nie wolno zbyt gwałtownie się z nim bawić, itd.
Rodzice powinni poczytać o szkoleniu psiaka, dowiedzieć się jak uczyć szczenię podstawowych komend, jak ustalić hierarchię, zrozumieć przekaz mowy ciała psa (na rynku istnieje wiele ciekawych pozycji książkowych - polecamy te najbardziej wartościowe w dziale: Literatura

Podróż

Na drogę zabieramy: miseczkę, smycz i obrożę, transporter, trochę ręczników kuchennych, ewentualnie kocyk w porze zimowej.
Najlepiej wybrać się samochodem, z przystankami na załatwienie potrzeb szczenięcia średnio co 2-3 godziny. Przystanki warto robić w miejscach gdzie ryzyko spotkania się z innymi psami, lub ich odchodami, jest najmniejsze - nasze szczenię jest w tym momencie na kwarantannie, i nie powinno mieć kontaktu z psami.

Jeśli to podróż zagraniczna warto dopytać się jakie dodatkowe wymagania musi spełniać szczeniak; na pewno powinien zostać zaczipowany i posiadać paszport. Szczenię powinno jechać blisko nowych właścicieli, aby można było w porę zareagować a maluch czuł się bezpiecznie. Niektóre szczenięta mają chorobę lokomocyjną - warto dopytać hodowcy czy szczeniak wcześniej odbywał jakąś podróż autem, jak się zachowywał, a jeśli wtedy chorował to lepiej poprosić hodowcę żeby przed podróżą nie dawał już maluchowi posiłku. Warto też zabrać szczenię do swojego domu, dopiero po intensywnej zabawie - my możemy rozmawiać z hodowcą, załatwić formalności, a w tym czasie szczeniak niech się bawi z rodzeństwem. Zmęczony maluch szybciej się uspokoi i zaśnie w podróży. Powinniśmy też poprosić hodowcę o kocyk z zapachem gniazda - łatwiej szczenię zaaklimatyzuje się w nowych warunkach mając "oparcie" w znajomej woni.

W nowym domu

Po przywiezieniu szczeniaka do naszego domu, należy pozwolić mu zapoznać się z otoczeniem ale na spokojnie- nie narzucać mu swojej obecności, jeśli pobawić się - to króciutko, dać pić i jeść, nie zapraszać jeszcze znajomych, dzieci i inni domownicy niech też tylko krótko się z nim przywitają. Czasu będzie dość w przyszłości; a świeżo przywieziony szczeniak jest przede wszystkim zmęczony (nowe miejsce, podróż, nowe twarze). Kocyk otrzymany od hodowcy kładziemy na jego posłaniu (posłanie szczeniaczka powinno być w zacisznym miejscu, nie narażonym na przeciągi czy ciągły ruch). Można także posłanie dać do kojca (specjalny, druciany kojec dostępny jest w sklepach zoologicznych - łatwiej szczeniakowi będzie szła nauka czystości, a my będziemy mieć większą kontrolę. Ważne jednak, aby szczenię przebywało tam nie cały dzień - jedynie w czasie przeznaczonym na spanie).

Przez pierwsze kilka dni, szczenię może być apatyczne albo nadmiernie nerwowe, może mieć gorszy apetyt, zanim całkowicie się nie zaaklimatyzuje w nowym miejscu, może czuć się jeszcze niepewnie. Warto na ten czas wziąć wolne i być razem ze szczenięciem, ucząc go nie tylko czystości ale też funkcjonowania w jego nowym świecie. Więcej na ten temat w dziale : Wychowanie .


Nauka czystości

Malucha wynosimy do ogrodu lub na gazety po każdym posiłku, piciu, zabawie, i przebudzeniu. Jeśli się załatwi, chwalimy je bardzo entuzjastycznie,najlepiej nagradzając równocześnie smakołykiem. NIGDY nie wolno psiaka karać za załatwienie się w niepożądanym miejscu - szczenię nie zrozumie a zacznie nas się bać, dodatkowo nie chcąc się przy nas w przyszłości załatwiać. Jeśli szczeniak nie zdąży - spokojnie należy posprzątać, nie dając znać szczenięciu że stało się coś strasznego. Każde trafione załatwianie, odpowiednio nagradzane, umożliwi maluchowi zapamiętanie właściwego miejsca - należy przy tym pamiętać że ta nauka trwa dobrych kilka tygodni, a i później małemu Tollerowi mogą zdarzać się wpadki.

Karmienie

Z reguły od hodowcy otrzymujemy karmę na pierwsze dni - warto dokupić taką samą, i początkowo jej jeszcze nie zmieniać. Później możemy dawać maluchowi już nową, mieszając ja przez kilka dni ze starą; jeśli decydujemy się na żywienie naturalne (BARF lub gotowane) musimy je koniecznie wzbogacać o witaminy i mikroelementy. Karmimy szczeniaka 4 razy dziennie (do 4tego miesiąca życia), potem możemy ograniczyć liczbę posiłków do trzech, a następnie do dwóch. Szczenię musi mieć stały dostęp do świeżej wody!

Pierwsze spacery

Na ogół szczeniaki pierwsze szczepienie mają w 6 tygodniu życia. Nie zabezpiecza ich to jednak przed zachorowaniem w przypadku zakażenia, dlatego szczeniaka obowiązuje kwarantanna. Wg różnych źródeł trwa ona albo do 10 dnia po drugim szczepieniu, lub upływa dopiero w tygodniu następującym po szczepieniu trzecim.
Dopiero po trzecim szczepieniu, w odstępie około miesiąca, szczepi się szczenię na wściekliznę (w Polsce istnieje obowiązek tego szczepienia).
Wszystkie szczepienia i odrobaczania winny być odnotowane w książeczce zdrowia.
Wykaz szczepień i chorób przeciwko którym wykonuje się szczepienia .

Nie znaczy to jednak ze nie możemy wychodzić ze szczeniakiem na zewnątrz - nawet należy to robić, w celu zapewnienia mu właściwej socjalizacji ze otoczeniem w jakim przyjdzie mu żyć. Szczeniaka możemy spokojnie nieść na rękach, względnie w odpowiednim transporterze -więcej w dziale : Wychowanie .

Pierwsza wizyta u weterynarza

Najlepiej na drugi dzień po przywiezieniu malucha, pojawić się z nim u weterynarza (wcześniej umówić się na wizytę). Weterynarz może sprawdzić czy z maluchem wszystko w porządku, czy jest zdrowy, a przy okazji można szczenię już socjalizować z lekarzem - ta pierwsza wizyta nie będzie się kojarzyła z bólem, można też poprosić weterynarza aby dał psiakowi smakołyk, i później, kolejne wizyty będą dla psiaka mniej stresujące.

Należy jak najszybciej skonsultować się z weterynarzem, gdy szczeniak:

- jeśli jest osowiały, ma gorączkę
- nie pije wody
- nie wypróżnia się
- ma biegunkę
- gwałtownie i często wymiotuje
- połknął niebezpieczny przedmiot
- sztywno się porusza, kuleje, piszczy z bólu przy dotyku

W każdej innej sytuacji w której widać ze coś jest zdecydowanie nie w porządku. Czasem lepiej zrobić niepotrzebny alarm, niż potem żałować. Najlepiej mieć zaufanego weterynarza, z którym można się skonsultować telefonicznie i poradzić w danej kwestii.

Rejestracja w ZKwP

Opłaty dla la osób chcących zarejestrować psa w Związku Kynologicznym:

a) wpisowe
b) legitymację członkowską
c) składkę członkowską
d) opłatę korespondencyjną
e) rejestrację psa
f) rodowód lub nostryfikację rodowodu

Wysokość opłat ustalana jest przez oddziały Związku Kynologicznego - można ją sprawdzić na stronie (lub telefonicznie) wybranego Oddziału, w którym pragnie się zarejestrować psa.

Na koniec jeszcze jeden, ale bardzo ważny aspekt. Większości prawdziwych, dobrych hodowców, zależy na kontakcie z właścicielami szczeniąt - nie tylko PRZED kupnem malucha, ale także już po zakupie. Dla naprawdę dobrego hodowcy, informacje o tym jak rozwijają się i rosną jego szczenięta, są bardzo istotne. Planowanie krycia, długotrwałe śledzenie linii i wyszukiwanie informacji, późniejszy wyjazd do samca, emocje związane z tym czy suczka jest w ciąży, przebieg ciąży, w końcu sam poród, potem odpowiedni odchów szczeniąt; wszystko to kosztuje wiele czasu (często wiele miesięcy) a także wysiłku, stresu, chwil pięknych, ale też i trudnych i strasznych - gdy pojawia się choroba czy śmierć szczeniaczka.

Dla tych z hodowców którym naprawdę zależy na dobru rasy i własnych miotach, a nie tylko na zysku ze sprzedaży, możliwość - choćby zdalnego, za pomocą maili czy telefonu - uczestniczenia w rozwoju malucha, stanowi kontynuację pracy hodowlanej, nie mówiąc już o aspekcie emocjonalnym. Obserwując jak rosną szczenięta, czy jakie pojawiają się problemy, hodowca jest w stanie zweryfikować swoją pracę hodowlaną, sprawdzić na ile udało mu się dane skojarzenie, czy spełnił swój cel hodowlany, czy hodowla idzie w dobrym kierunku. Nie chodzi tu tylko o szczenięta z przeznaczeniem na wystawy, użytkowość czy do dalszej hodowli (choć na nie dobry hodowca zwraca szczególną uwagę - stanowią przecież wizytówkę jego hodowli) ale także na te psiaki które żyją ze swoim Państwem, jako towarzysze życia, bez aspiracji wystawowych czy sportowych.

Wiedza na temat tego jak rozwinęły się maluchy, stanowi tak naprawdę podstawę hodowli - czy nie pojawiły się problemy zdrowotne i wady genetyczne (dysplazja, choroby oczu, autoimmunologiczne, wnętrostwo, złe zgryzy, itd), problemy z psychiką (agresja, nadmierna lękliwość, itd), i inne. Aby ją uzyskać, hodowca musi mieć dane a swoich maluchach - dlatego tak ważne jest, aby właściciel informował hodowcę zarówno o problemach jak i radościach oraz sukcesach swojego psiaka. Pozwoli to modyfikować dalsze plany, zdobywać dalszą wiedzę o rasie, i daje możliwość HODOWANIA a nie tylko ROZMNAŻANIA.